Het openen van de gesloten wereld van de professionele zwemmers

De KNZB is een sportbond. Dat is haar essentie. Daarin komen de eigenschappen, kernwaarden, motivaties en gedragingen van de (top)sporter en van de (bond- of verenigings-)bestuurder samen, zoals uitdaging en prestatie, discipline en structuur, trots en eigenwaarde, autoriteit en gezag. Maar ook: trainen, wedstrijden, competitie, bekers, medailles, vergaderen, organiseren, regelen, sturen. Bij een sportbond staat alles in het teken van de sport en het organiseren daarvan. Een wereld op zich, (lang) gesloten voor de buitenwereld, de toeschouwer.

Maar de tijden veranderen. En wie niet meegaat, blijft achter. In sporttaal gesproken: verliest. Het wordt vaak gezegd, omdat het tot de kern van het vak behoort: meegaan met de tijd betekent naast andere zaken ook het beeld van je bedrijf of organisatie aanpassen aan de nieuwe situatie, anders gezegd; actualiseren. Maar, en ook dat kunnen we niet genoeg benadrukken: zonder de kern te veranderen, want dan verlies je je geloofwaardigheid. Tenzij je alles verandert en op zoek gaat naar een nieuwe identiteit, bijvoorbeeld na een fusie of reorganisatie.

Het probleem van de KNZB was een teruglopend ledenaantal en daardoor ook minder inkomsten. Zwemmen als competitiesport werd verdrongen door nieuwe sporten en activiteiten. Maar recreatief bleef zwemmen in ons land net zo Hollands als wandelen, fietsen en schaatsen. De KNZB wilde daarom ook de niet gebonden zwemmers aan zich binden, en ook activiteiten gaan organiseren voor de vele duizenden fans van de zwemsport. Maar daarvoor was het wel nodig om eerst het beeld van de bond bij te stellen.